In January 2016 Bert van Nieuwenhuizen (A fan especially in period 1965 - 1970) mailed me he had info about this magazine. He sent me scans as well as more info about this fanclub. The fanclub only lasted one year and only published one (this depicted magazine) In April 1970 the fanclub was discontinued due to a lack of info from the band itself. The band had just returned from their second USA tour and was already busy with their new album Golden Earring. Also a little bit later in that season drummer Sieb Warner was replaced by Cesar Zuiderwijk as history learned us... Scans to be published soon!

Info and scans thanks to Bert van Nieuwenhuizen!

Len Harris provided some photographs of the still missing pages. The text is in Dutch but Dutch fans are now helping out the foreign fans by translating the text. This is the first text page translated by Berry Albers!

George was born on March 11 1948 in The Hague. He managed to get his high school diploma, despite his tasks as Golden Earring, such as for example performing three times every weekend. George lives with a few friends in an apartment, but after the second American tour, he will move to Soest where he bought a house. Initiates claim that he want to return to The Hague soon, because anyone born and raised there cannot easily be elsewhere, as it is called. George is a bit of a speed maniac, thence the wine red Matra Bonnet where he has not been able to drive much lately. George is the solo guitarist and together with Barry he is responsible for singing. Together with Rinus he founded The Golden Earring seven years ago, as he wrote all songs together with Rinus in the beginning. Now they usually work separately. George also wrote some songs for other artists, such as for Bojoura, The Nicols and most recently for Earth and Fire, the support act for The Golden Earring, and for The Hearts of Soul.

Marinus, usually just Rinus, was born on August 9 1946, also in The Hague. When you know everything about George, you also know a lot about Rinus. They did everything together. Establishing the group, recruiting fellow players and, if necessary, looking for a new teammate. Rinus finished his high school and went to the higher technical school with great courage, where he was sent away in good spirits within three days to go to the hairdresser or never to come back again. The time was not yet ripe to become full-professional and Rinus managed to be hired by an insurance company where they called him the "young Beethoven". Rinus has a Mustang "fastback", which he treated very rightly. Rinus plays the organ, the electric piano and of course the bass guitar. Who has not seen him at work yet, during his incredible 15-minute solo in Eight Miles High on his Dan Electro, of which he built the electronic part himself?

Barry was born August 16, 1948 in Faizabad in India. After a few years High School, a few years drawing academy followed. He used the knowledge he gained there to design the flip case of On The Double. Barry was lead singer with The Haigs in The Hague and in that quality he attracted the attention of producer Fred Haayen for some time now. When Frans Krassenburg decided to leave the group, Barry was the designated man. He not only sang well, he also played the guitar and made a colossal progress on the flute. Now his electronically amplified flute is an important part of the sound of The Golden Earring. Barry also does no less and moves on in a Ford Capri Sport. Barry inhabited, with a number of other swinging birds, an old mansion in the city center of The Hague, where he spends his spare time reading science fiction and mystical stories and listening to the numerous present stereo systems.

Sieb the newcomer Earring, was born on September 17, 1946. Everyone knows Sieb from the time (no less than 5 years) that he was the drummer of The Motions. Sieb is an Earring for four months now, but it looks like it is four years. He performs to master the entire repertoire in four days and, during his first performance in Sas van Gent, reaping acclaim for his spectacular work on the congas. Drumming is Sieb's whole life. His whole house (he lives in his own little house in The Hague, which he renovated and decorated himself), is full of exotic and less strange percussion instruments. That is why there's only a Ford Taunus from 1962 on the doorstep, it seems. His new drum kit, which he bought when he joined the Earring, with double bass drums and tom-toms, cost him exactly what he had earned in his Motion time, he tells us in a confidential mood. We do not know if this is true. It's certain that there are better times ahead for Sieb Warner.

Text page 1: Clubblad van het Golden Earring Info Centrum. 2e jaargang mei 1975.

Direct nadat Willem van Kooten, bij de meesten beter bekend als "Joost den Draayer", terug was gekeerd uit Amerika, waar hij natuurlijk de leden van Golden Earring bezocht, hadden wij een telefoongesprek met hem. Als eerste vraag hadden we natuurlijk het gerucht dat bij ons bekend was dat de leden van de groep van plan waren om in Amerika te gaan wonen. Willem had daar maar een kort antwoord op, namelijk "gelul". Dan waren we natuurlijk ook razend benieuwd naar het verloop van de single Ce Soir! De plaat volgde de vorige niet zo best, want hij is binnengekomen op de 97e plaats, een week later steeg hij naar 90. En het allerlaatste nieuws is, dat de single nu uit de Amerikaanse Top honderd is verdwenen. Wel komt er zeer snel speciaal voor Amerika een nieuwe single uit. Het wordt weer een track van hun laatste album Switch. De single zal net als het album Switch heten. Op de b-kant komt het zeer sterke nummer The Lonesome DJ. De officiële datum is nog niet bekend. De groep trekt ontzettend veel publiek. Gemiddeld zo'n 12.000 man. Een concert in Amerika is daardoor een zeldzame belevenis. Is het concert in Amerika dezelfde als in Nederland? Ja, zo'n beetje wel, met hier en daar wat kleine verschillen, dat pas tijdens zo'n concert spontaan groeit. Wat voor toegiften geven ze daar? Ze geven in Amerika maar een toegift, en dat is het nummer I Can't Get A Hold On Her? Wanneer het laatste concert in Saragota, New York op 9 juni 1975 is gegeven, wat gaan ze dan doen? Wat de jongens mij verteld hebben is, dat ze dan eerst tot half augustus met vakantie gaan. En geloof mij dat ze dat wel echt verdiend hebben hoor. En daarna gaan ze in Europa toeren o.a. In Frankrijk, Spanje en Scandinavie. - door Joco -

Door het vele vragen van de verschillende afleveringen van het clubblad Info is het vanaf nu niet meer mogelijk om de afleveringen oktober '74 tot maart '75 te bestellen. In de toekomst komen de delen van de Golden Earring Story nog wel, en die fans die dan nog delen missen kunnen ze dan weer bestellen. Maar dat zal dan wel weer in het clubblad staan.

Text typed in by and thanks to Chantal Kik!

Page 1 text: Deze maand begin ik al direct met een teleurstellende mededeling want tegen alle eerdere berichten gaan de geplande optredens van de groep Golden Earring niet door. Wel is het zeker dat de groep in januari '76 een concert zal geven en wel in de stad Rotterdam in Ahoy. Dit concert loopt voor een uitgebreide tournee door o.a.: België, Duitsland en de Scandinavische landen. Na afloop van deze tournee zal er nog een concert in Nederland worden gegeven voordat de groep naar Amerika zal vertrekken. Er zijn diverse geruchten door verschillende popbladen dat er in november een nieuwe single en elpee zou uitkomen. Maar dat zal naar alle waarschijnlijkheid pas december worden. De groep is al enkele weken bezig in België in de mobile studio van de Engelse platenmaatschappij Island Records. Tot nu toe zijn er reeds zeven nummers opgenomen. Het belooft weer een ontzettend goede elpee te worden. Robert Jan Stips heeft onlangs een zeer fraaie solo-elpee op de markt gebracht. Enkele leden van de Golden Earring hebben met de elpee hun medewerking verleent. De in het vorige nummer genoemde "O-show" wordt niet op 13 oktober uitgezonden, maar op dinsdag 28 oktober. In deze show zit een kleine kwis waarin o.a. Rinus Gerritsen en Bram van Splunteren (redactie Oor) zitting hebben. Verder wordt er een filmpje van Golden Earring gedraaid en wordt de Earring Story beknopt belicht.

Text typed in by and thanks to Joop Schutte!

Page 2 text: De Continuing story of Golden Earring 10 with Volkskrant newspaper December 14 1970 show review: Golden Earring zweept zaal op.

De Continuing Story of Golden Earring. Deel 10. Want vanaf de eerste tonen zat het meteen goed. Er kon al direct een fors applaus af, ten teken dat het publiek echt wel wilde, en daarna bleef het wonderlijk goed gaan. De volgende dag stonden de kranten vol met lovende kritieken over Golden Earring's grandioze concert. In de Volkskrant van 14 december 1970 stond het volgende geschreven. "GOLDEN EARRING ZWEEPT ZAAL OP"

Gisteravond mocht Golden Earring zich nog eens bewijzen in het Concertgebouw. Dat komt neer op een thuiswedstrijd in het Olympisch Stadion van Ajax onder de topgroepen. De Golden Earring speelt eigenlijk nooit in Amsterdam omdat de zaalcapaciteit er ontbreekt, omdat ze nooit gevraagd worden voor de wat hippere gelegenheden zoals Paradiso (daar is men meer op elitair vermaak ingesteld) en omdat niemand ooit op de gedachte kwam om het Concertgebouw voor ze af te huren. Dat wil zeggen: tot voor een jaar, toen de groep ook al eens mocht optreden. Gisterenavond was het dan zo ver, en als mijn inlichtingen juist waren hebben de leden van de Earring van pure zenuwen zaterdag niet kunnen eten, en dat vind ik een logische gang van zaken, want het komt niet alle dagen voor dat een Nederlandse groep in de hoofdstedelijke poptempel als een volwassen publiekstrekker komt te staan. Maar achteraf bezien had de Earring rustig kunnen ontbijten, lunchen en dineren (en gezien het late uur, wat mij betreft ook nog wel souperen). Want nooit heeft een vaderlandse groep voor eigen publiek zo'n succes gehad als George Kooymans, Rinus Gerritsen, Barry Hay en Cesar Zuiderwijk zaterdag jl.

Ja, inderdaad, onze jongens hebben hem flink van katoen gegeven. Het was een muur van geluid die Golden Earring opwierpen voor hun supporters. Tot aan "Back Home" wees echter nog niets op een komende sensatie, maar die kwam toen Golden Earring zeer professioneel "Eight Miles High" inzette en het fantastische nummer van Roger McGuinn na een half uur tot een buitengewoon goed einde bracht. Zelden zal een Hollandse groep daar ook zo zijn best voor hebben gedaan, want na afloop waren Rinus Gerritsen (na een afmattende bassolo) en Cesar Zuiderwijk (met gedreven en gedegen drumwerk) volledig kapot en liepen George Kooymans en Barry Hay op hun tandvlees. Niettemin moesten ze nog een kwartiertje doorgaan, hetgeen de laatste krachten sloopte, maar het publiek dol van enthousiasme achterliet, vooral door de hommage aan het auditorium in de vorm van een tweede "Back Home". Klasse... Coloseum kon het na deze krachtexplosie maar ternauwernood bolwerken.

Op de voldoende bladzijde kunnen jullie zelf zien wat de fans de beste groep, plaat, elpee, zanger etc. etc. vonden in het jaar 1970. Want dat is een samenstelling uit de diverse popbladen.

Text typed in by and thanks to Joop Schutte!

Page 2 text: Rest still to be typed in!

Page 2 text: Op 5 november 1971 kwam de solo lp 'Jojo' op de markt, naar aanleiding van deze plaat is de Golden Earring Story deel 12 gewijd aan een gesprek met George Kooymans met Pim Oets over de groep Golden Earring. Er zijn ook nog gesprekken met Barry, Rinus en Cesar, wanneer er voor deze interviews ook belangstelling is komen die aan de beurt. Reacties kunnen naar de redactie of telefonisch naar bovenstaand telefoon nummer.

Page 3 text: Interview: Gesprek met George Kooymans Door Pim Oets.

Page 4 text: Continuation interview: Gesprek met George Kooymans Door Pim Oets.

Page 4 text: Only Parrots Frogs and Angels album review: Het was tot voor kort een typisch Nederlands verschijnsel om te constateren dat het met onze popwereld niet meer zo gaat als toen vaderlandse formaties zich verrassend nestelden op aanzienlijke posities in met name de Amerikaanse hitparade. Zichtbaar succes immers was de thermometer waarop de kwaliteit van het hier geproduceerde werk kon worden afgelezen. Gelukkig lijkt er aan kortzichtigheid een einde te zijn gekomen, lijkt het Nederlandse publiek ook ontvankelijker voor de geëngageerde en inhoudsvollere muziek, ongeacht het directe resultaat over de grenzen. Golden Earringzanger Barry Hay vormt een van de argumenten die deze redenatie steunen middels het succes van solo-album Only Parrots, Frogs & Angels een brok voortreffelijk werk waaruit bovenal het feit spreekt dat Barry in de loop der jaren is gerijpt tot een artiest van allure. Houdt zijn inbreng bij Golden Earring al gelijke tred met het niveau van de formatie, solistisch weet Barry zich ook degelijk waar te maken en bewijst derhalve niet alleen afhankelijk te van deze hechte eenheid. Hetgeen overigens allerminst wil zeggen dat Golden Earring voor Barry heeft afgedaan. "Golden Earring is een standbeeld doordacht en professioneel gevormd en hecht genoeg om mij de gelegenheid te geven zo'n LP te maken. Er zijn waarschijnlijk duizenden Nederlanders die in staat zouden zijn hetzelfde te doen en ik zou graag willen dat ook zij zich konden manifesteren". De sterke persoonlijkheid die dit album kenmerkt wordt men het best gewaar via de teksten, die dan ook terecht op de hoes zijn afgedrukt.

Het nummer Three times some-times is tot stand gekomen in een tijdsbestek van drie perioden. Door zijn veranderlijke natuur ontstond er een soort collage van drie volkomen verschillende coupletten die later door twee solo's aaneengeregen zijn. Het is Barry niet te doen geweest om het in elkaar draaien van onbegrijpelijk heavy werk. "Wanneer er een verdere diepgang in een nummer zit, is die er dikwijls onbewust ingekomen - hij heeft er niet naar gestreefd een a-commerciële plaat te maken-. Er zitten persoonlijke, gecoördineerde gedachten. In, maar ook zonder die te kennen is het mogelijk om naar songs te luisteren. Iedereen mag ermee doen en ervan denken wat hij of zij wil.

De hoes van Only Parrots, Frogs & Angels staat in nauw verband met de plaat, de ideeën zijn van Barry en zijn vriend Bob Lens. Op razendknappe wijze tekende deze het motief - genoeg ruimte latend voor een persoonlijke visie. Op de achterkant staat de tekst van het eerste nummer; sec gezien een fraaie structuur, maar ook hier de mogelijkheid om er meer achter te zoeken. Ook de binnenkant herbergt verschillende verrassingen, altijd momentopnamen van Barry's artisticiteit en combinatievermogen op dit gebied. Maar voor wie dat niet ziet zijn het weer aardige spitsvondigheden. Het stukje taart lijkt op zich nietszeggend, er wordt door een gitarist dan ook bedenkelijk naar gekeken. Maar bovenin komt de taart terug. Barry, "Wij boden aan de sessiemusici vier "studiotaarten" aan omdat zoiets met hun levensstijl in overeenstemming is". Het is een beetje puzzelen geblazen, net als met de LP voor beide geldt dat het niet noodzakelijk is, ze zijn ook afhankelijk van iedere associatie te bezien of te beluisteren. Tenslotte: Barry's muzikale intenties worden gaaf weergegeven door mensen als Louis Debij, Jan en Hans Hollestelle, Frank v.d. Kloot, Patricia Paay, Herman van Veen en anderen. Met als resultaat een album iedere artiest waardig.

Text Page 2: 148 reasons why Golden Earring is the world's greatest rock and roll band. All Day Watcher. Angelina. Another man In Town. Another 45 miles. Are You Receiving Me. As Long as the winds blows. Avalanche of love. Baby don't make me nervous. Babylon. Back home. Backbiting baby. Big tree blue sea. Born a second time. Brother wind. Buddy Joe. Call me. Candy's going bad. Chunk of steel. Circus will be in town in time. Cruisin' Southern Germany. Crystal heaven. Daddy buy me a girl. Daddy's gonna save my soul. Dong dong di ki di ki dong. Don't run too far. Don't stay away. Don't worry. Don't wanna loose that girl. Dream. Eight miles high. Everyday's torture. Face dancer. From heaven from hell. Gipsy rhapsody. God bless the day. Goodbye mama. Happy and young together. High in the sky. Holy holy life. Holy witness. Hope. Hurry hurry hurry. I'm a runnin'. I am a fool. I'm gonna send my pigeons to the sky. I hate saying these words. If you leave me. I can't get a hold on her. I sing my song. I wonder preview. Together we live, together we love. If you leave me. Impecable girl. In my house. Instant poetry. Intro-plus minus absurdio. It's alright but I admit it could be better. Jessica. Jangelene. Judy. Just a little bit of peace in my heart. Just like Vince Taylor. Kill me ce soir. Landing. Latin lightnin'. Lionel the miser. Love is a rodeo. Lonely everyday. Lucky number. Magnificent magistral. Mitch mover. Mr. Fortune’s wife. Murdock 9-6182. Must I cry. My baby Ruby. Nobody but you. Nomad. No need to worry. Nothing can chance this world of mine. Now I have you. One huge road. Pam pam poope poope loux. Please go. Radar love. Remember my friend. Sad story of Sam Stone. Sam and Sue. See see. She flies on strange wings. She may be. She won't come to me. Silver ships. Sleep walkin'. Smoking cigarettes. Song of a devil's servant. Sound of the screaming day. Stand by me. Sticks and stones. Suzy lunacy. That day. Tears and lies. The grand piano. The loner. The lonesome DJ. The road swallowed her name. The song is over. The truth about Arthur. The words I need. This is the other side of life. This is the time of the year. 1000 Feet below you. Time is a book. Together we live together we love. Tons of time. To the hilt. Troubles and hassles. There will be a tomorrow. Vanilla queen. Violins. Waiting for you. Wall of dolls. Wake up breakfast. What you gonna tell. When people talk. Where will I be. Wings. Who cares? Why me? Yello and blue. You break my heart. You're better of free. You've got the intention to hurt me. Lovin' and hurtin'. South side lady. Day and night. Lay it on me. Low rider. We're just marking time. A drifters love. Spending all my time with you. Don't be lonely. Roll another rock. Sometimes 3 times. Oh Lord I'm gonna try. I wanna be with you. Did you really mean it. Once upon a time. Xena.

Text Page 3 DE CONTINUING STORY OF GOLDEN EARRING 1973 Fanzine juli/aug '76 Omdat er de hele dag stereo-uitzendingen op de radio zijn van uitsluitend lp tracks en interessante informaties. Het begint hier pas het laatste jaar dat er interessante concerten zijn, maar die heb je daar in iedere stad al gehad door de jaren heen, er is veel meer te doen geweest. Maar ja, het land is natuurlijk veel groter en veel rijker? GK: Ja, maar kijk neem nou b.v. dat er in '44 al jazzconcerten daar werden georganiseerd, met namen als Eroll Gardner, Lionel Hampton die in feite al voorlopers waren van de Rock and Roll. Kijk nu probeert iedereen bij te komen en zelfs vooruit te lopen en dat lukt zelfs in sommige gevallen, kijk maar naar Focus. Maar Rock and Roll en Jazz etc. zijn ook in Amerika geboren, en toen het hier kwam, waren ze daar al zeer veel verder. Dat zou dus impliceren dat Nederlandse groepen die Engelstalige muziek maken eigenlijk maar een slap aftreksel zijn van wat in Amerika allang gedaan wordt? GK: Dat is ?? wel geweest want er zijn zoveel dingen in de muziek gedaan dat alles eigenlijk nu wel goed is. Maar muziek vroeger was misschien ook wel wat simpeler, als je wat gitaar akkoorden kon spelen kon je bij wijze van spreken al een plaatje maken? GK: de mensen zijn zich waarschijnlijk bewuster geworden van techniek, maar eigenlijk twijfel ik toch wel aan wat je zegt want volgens mij is het nog steeds mogelijk om heel simpel en met weinig techniek miljoenen mensen in vervoering te brengen. En voor een lange periode? GK: dat geeft niet als het maar gebeurt of kan gebeuren. Maar je hebt toch veel ééndagvliegen die één plaatje maken en verder in de mist verdwijnen, terwijl groepen die lang blijven vaak wel degelijk muzikaal zijn, die een paar jaar blijven maar dan ook van het toneel verdwijnen. Als je bijv Blood Sweat and Tears neemt waar iedereen dan zogezegd van ondersteboven is geweest. Ik vond het maar waardeloos maar goed. -die technisch erg goed waren: die hebben 't toch ook niet gemaakt. BH: Kijk, er is geen code of formule om succes te hebben. Het hangt af van degenen die het doet van hoe hij zich uitleeft in zijn muziek en hoe hij het overbrengt. Het heeft geen donder te maken met of ie nou 20 jaar op he conservatorium heeft gezeten of een jaar straatmuzikant is geweest. Je moet eenvoudig een bepaalde persoonlijkheid bezitten. Neem nou bv Gerrit Dekzeil die gefabriceerd is door iemand de ene helft van het publiek koopt de plaat omdat ze weten dat het gefabriceerd is en omdat ze het een enorme giller vinden en de andere helft koopt het gewoon omdat ze het een goeie plaat vinden en verder niet. Ik vind hem erg goed op zo'n manier is volgens mij niet te spelen. Jullie stage-act is erg belangrijk he? OK: ja, maar dit is niet ingestudeerd. We zijn wel van plan sommige dingen in te studeren, maar dit is allemaal geimproviseerd, ook het muzikale gedeelte voor een groot deel. Loopt dat nooit uit de hand? GK: ja, soms wel.

The page shown is a "re-constructed" page from the original by fan Gery Hoetmer as she only had a copy of the original page.

Text Page 4: Een uitwas van een act is de zogenaamde "nichtenrock". Wat vind jij hiervan? George: Ik vind 'nichtenrock' een vervelend woord. De term wordt wel veel gebruikt, maar.... Barry: het is zo ontzettend discriminerend omdat 'n hele rij homofiele artiesten in het verleden al muziek hebben beoefend, neem Liberace (pianist) bijvoorbeeld. Ja, maar het wordt nu natuurlijk extra geexploiteerd. Barry: 't wordt nu alleen gebruikt omdat ze mannen zijn die travestiet kunnen zijn en zich opmaken, maar het werkt alleen ten gunste van degenen die al zo waren, omdat ze nog beter geaccepteerd worden. Alle muziek die het heeft opgeleverd is trouwens goed. Zouden er ook geen groepen die met hun muziek maar alleen zo kunnen opvallen? Barry: Ja, maar het hoeft helemaal niet de functie van een groep te zijn om uitsluitend muziek te maken. Als ze een plaat maken dan is de muziek belangrijk , maar als ze op de buhne staan, hebben ze met veel meer dingen te maken en dan hebben ze gelijk als ze als ze er voor zorgen dat er visueel ook wat aan te beleven is. Omdat inderdaad misschien niet zo goed genoeg zijn om heavy muziek te spelen. George: Ik vind gewoon dat in dit genre originele en waanzinnig goede dingen gedaan worden. Barry: trouwens muziek en uiterlijk zijn zo nauw verbonden, het hangt met elkaar samen. Ik vind dat er niet eens zoiets bestaat als 'nichtenrock'- net zo min als er iets bestaat van mannenrock of worstelrock of zo. Met zo'n term kom je gewoon niet verder. Jullie richten je op het buitenland, blijkbaar vinden jullie dat jullie iets aan het buitenland te bieden hebben dat andere groepen niet hebben. Wat is dat iets? George: Dat weet ik niet. Ik kan het niet definieren. Barry: ik zie het helemaal niet zitten om te definieren. We hebben gewoon op sommige momenten het gevoel dat we zelf plezier hebben. Wat zijn jullie toekomstplannen? Barry: In de naaste toekomst gaan we eerst repeteren voor de nieuwe show, met nieuw repertoire, hoofdzakelijk nummers van de lp en een paar dingen die we in het verleden ook gedaan hebben. En we gaan naar Engeland, optreden met de Rolling Stones waarschijnlijk. Samen met de Rolling Stones of in het voorprogramma? Barry: nou samen, de Stones, Stevie Wonder, etc. We zijn in Londen samen met de Temptations en Lou Reed. George: ja dat wil zeggen; daar zijn ze dus mee bezig. Barry: dit zijn dus plannen. En Parijs weer, het festival van l'humanite, de Communitische partij. George: maar het enige concrete is dat onze nieuwste lp uitkomt. Die tournee staat gewoon vast. Als een paal....of hoe noem je dat. Maar ze zijn nog bezig met het vaststellen van de plaatsen enzo. In Duitsland zijn jullie ook erg populair? George: ja we zijn van de zuiptenten naar de grote zalen geklommen. Het is voor jullie dus niet nodig in het Duits te zeggen? Barry: nee, maar dat zouden we ook nooit doen, Engels is nu eenmaal een internationale taal. Lijdt het publiek hier in Nederland niet heel erg onder de vele trips in het buitenland? George: nou dat valt wel mee dacht ik. Treden jullie veel op in Nederland? George: nee, de laatste keer hebben we wat optredens gedaan maar daarvoor erg weinig alleen wat in Duitsland. Zijn jullie gages te hoog voor Nederland? George: nee hoor, we kunnen wel in Holland spelen, maar Holland is uiteindelijk vrij klein. 't Heeft voor ons geen zin om elke week drie, vier keer te spelen, het hele jaar door. We zijn al acht jaar bezig dat hebben we wel gezien. Ik kan beter 20 goede optredens in een half jaar hebben in de grote steden. Is het niet belangrijk voor jullie om veel op te treden? George: het zou financieel belangrijk zijn, je verdient meer. Maar het heeft geen zin als je van plan bent je muziek in Engeland en Amerika te gaan verbreiden.

Text Page 5: Barry: ach een zaaleigenaar uit Den Helder zei ons drie jaar geleden al dat onze gages te hoog waren. Naar een groep, zoals wij die laten draaien, kost nu eenmaal veel geld. Zo'n eigenaar vergeet dat we van elk bedrag dat we verdienen al 70% aan onkosten kunnen betalen. George: trouwens, als er veel publiek komt, zit de zaaleigenaar op rozen. Maar de meeste zalen in Nederland hebben niet zo'n grote capaciteit? Barry: al jaren treden we niet meer op in discotheken. We hebben nu krachtstroom nodig voor onze installatie, een grote hoogspanningskabel, enzovoorts, maar in de meeste gevallen hebben die eigenaren niet. George: en bovendien, gebruiken we nu quadrofonie -dat is iets nieuws. En het geeft nog eens een extra dimensie aan ons geluid-, dus dan heb je vier punten in de zaal nodig en je hebt een bühne nodig die tenminste 10-12 meter breed is. We treden dan ook uitsluitend in grote zalen op. Vinden jullie al dat rondtrekken prettig? Brian Ferry van Roxy Music zie al dat 'on the road' zijn, zijn muzikale creativiteit aantastte. Is dat bij jullie ook het geval? George: na zo'n tournee moet je eerst wat bijkomen voordat je weer gaat componeren, maar je doet enorm veel ervaring op.

Wat betekent "Moontan" precies? George: het tegenovergestelde van 'suntan'. Zonnebrand? Ja, zonnekleur, het tegenovergestelde is dus de kleur die je krijgt van de maan. En waarom juist deze titel voor de LP? Barry: wij werken meestal 's nachts en daarom is de nacht voor ons veel belangrijker dan de dag. Als je op tournee gaat dan leef je uitsluitend 's nachts. Omdat je na een optreden gaat eten of uitgaat of naar een persconferentie. Je gebruikt het begin van de dag om uit te slapen en daarom heet de LP 'Moontan'. Als je bijvoorbeeld erg bleek ziet en lang niet in de zon hebt gezeten zeggen ze 'You've got yourself a nice moontan'. Jullie hebben deze elpee zelf geproduceerd, verschilt dit veel van als je niet zelf produceerd? Barry: het enige verschil is dat je zelf alle beslissingen neemt. Wat is jullie eigen oordeel over deze LP? Barry: ik vind het de beste LP die we tot nog toe gemaakt hebben. Zeg je dat niet van elke LP die wordt uitgebracht? Barry: (en lacht) natuurlijk, zo hoort het toch ook! Ik bedoel ik vind dat er veel afwisseling in zit dat hij volwassener klinkt dan alle andere producten. In één van de Lexjo's draaiden jullie het nummer 'Are you receiving me' van jullie eigen LP, een heavy stuk met een lang instrumentaal gedeelte. Ik meende hierin enige invloed van Rare Earth te bespeuren, klopt dat? Barry: ja dat zou kunnen, het is een song waarin een instrumentaal tussenstuk zit, dat begint met een gegeven dat in het instrumentale stuk blijft maar waar omheen wordt gebouwd. En het lijkt misschien een beetje op Rare Earth, maar het principe is al zo oud als de weg naar Rome. Omdat we dit veel op de bühne doen, vonden we dat we op de LP ook wel eens een instrumentaal stuk konden doen. Maar in dit nummer wordt toch ook gezongen? Barry: ja, aan het begin en aan het eind maar alles ertussen is instrumentaal. In hoeverre verschilt deze LP van die andere LP?

Text Page 3 Fanzine 10-1976 De Continuing Story of Golden Earring '73.

De single Radar Love met op de B-kant The Song is Over kwam op 18 Augustus 1973 uit. Dat dit een fantastische plaat was bleek wel uit het feit dat hij al binnen 5 weken op de eerste plaats van de top veertig stond. We schrijven als datum 15 september 1973, hij bleef vervolgens drie weken op die eerste plaats staan en zakte langzaam naar onderen. Radar Love stond in zijn totaal veertien weken in de Top veertig. In Duitsland behaalde Radar Love zelfs tweemaal de eerste plaats op de hitparade namelijk op 16 januari en op 5 februari. Daar stond de single maar liefst 25 weken in de hitparade. Veertien dagen na het uitbrengen van Radar Love kwam dan eindelijk de langverwachte nieuwe lp. Deze had als titel Moontan en was volgen in- en outsiders de beste lp die Golden Earring ooit gemaakt had. Earring's nieuwste lp is een werkstuk, dat nogal belangrijk wordt geacht. Het denkhoofd in de Haagse groep, George Kooymans, vond dat de groep gekomen was op een punt, waarop beslist werd of de Earring doorging of niet. Het grote succes in Engeland en Amerika moest maar eens komen. Dat Kooymans en zijn kornuiten de hoofden nog niet hadden laten hangen bleek wel uit hun nieuwste product Moontan. Golden Earring is tevreden met hun laatste boreling en waarschijnlijk het hele legioen fans ook. Maar nu de vraag of de lp Moontan ook een visitekaartje is voor de Anglo-Amerikaanse markt?

Text Page 4 Fanzine 10-1976:

Kenmerken van deze lp zijn degelijk spelende bas en drums, gitaarsolo en een sensuele zang. Bovendien zijn in de nummers een aantal zeer sterke haast orkestrale arrangementen geplaatst, zodat men nauwelijks meer kan spreken van een hardrockgroep. Wanneer we de lp onder de loep nemen, valt het oog het eerst op de hoes. Op de buitenkant een fraaie in extase verkerende schoonheid, die slechts met prachtige veren is bekleed en op de zogenaamde kritieke plaatsen ook wat versierselen draagt. Aan de binnenkant van de hoes weer naakt, nu mannelijk en wel Barry Hay op de rug gezien. Aan de lp zelf is keihard gewerkt en er staan 6 nummers op. Twee ervan zijn nu niet zo erg opvallend. Suzy Lunacy en Just like Vince Taylor zijn makkelijke rockers die je vrij snel vergeet. Anders is met Candy's Going Bad, dit is een ruig nummer met een sterk intro en hoog begeleidend orgelwerk. Are You Receiving Me typeert zich door veel versiering die geheel en al in het concept van het nummer past. Vooral het tussenstuk met Rinus op basgitaar en Cesar op de bekkens als begeleiders en achtereenvolgens Rinus weer met de Moog, het samenspel tussen gitaar (George) en fluit (Barry) waarna gitaar en sax, Bertus Borgers, een voorbeeld is hoe de songs versierd worden met sfeervolle intermezzo, Radar Love swingt lekker de pan uit: Barry Hay vertelt het verhaal en George vult de gaatjes mooi in. The Vanilla Queen een of andere mooie Parijse showdanseres uit de vijftiger jaren, jaagt nog steeds de mannen het hoofd op hol. De Moog overheerst in dit nummer, dat ontaardt in een massale, goed klinkende en uitgebalanceerde outro. Zou de Britse poppers voor de Vanilla Queen vallen? God save the Queen...

Text typed in by and thanks to Rachel Darcy Jung!