This is an impression of the Louise Angelique Donk memorial service as I experienced it on January 15th 2005.

"Deze week was er helaas weer een geval van zinloos geweld in Nederland. Dit keer heel dichtbij voor velen van ons hier aanwezig. Op 10 januari 2005 overleed Louise Angelique Donk omdat een gestoord persoon een steen door haar voorruit gooide toen zij op de snelweg naar huis reed. U zult begrijpen dat dat voor Mari (haar levenspartner), haar ouders Bas en Ingrid, zusje Ingeborg en verdere familie een groot verlies is. Een verlies zo onverwacht en zo zwaar dat spreken vandaag moeilijk is. Op hun verzoek help ik hen nu daarbij. Maar dat is niet makkelijk om te doen. 't Enige wat een beetje helpt is continue denken aan alle mooie momenten die je met haar hebt meegemaakt, de mooie herinneringen die je aan haar hebt.

Het is dan ook fijn om te zien dat er vandaag zo veel mensen hier in Uden bijeen zijn om afscheid te nemen van Louise Angelique. Angelique, zoals zij door haar familie werd genoemd, werd geboren op 19 augustus 1974. Muziek heeft van jongs af aan al een rol in haar leven gespeeld. Zo vertelde haar moeder dat ze gek was van de film "Grease", op een speelgoed gitaartje speelde en aan de trapleuning stond te zingen. Een paar jaar later ging ze zich interesseren voor de band Bon Jovi en ging weer wat later over op Golden Earring. Dat ging soms zelfs zover dat ze de band met een auto achterna reisde voor een paar concerten met haar vrienden Kari Anne, Leon, Corne en Arles. Omdat Arles de enige met een rijbewijs was toendertijd, gebeurde het regelmatig dat de vrienden na afloop op luchtbedden in de ouderlijke woning bleven slapen. Soms met wel 8 tot 10 man tegelijk.

Na de middelbare school ging Angelique een opleiding tekenen en handenarbeid volgen in Nijmegen en woonde daar ook zo'n ˝ jaar. Eind 1994 ontmoette ze haar huidige vriend Mari bij een Golden Earring fanmeeting in de nieuwe Pul in Uden en ging in 1995 samenwonen.

Vanaf de tijd dat ze ging samenwonen met Mari noemde zichzelf Louise en zo is ze dan ook bekend bij de vele Golden Earring fans en vrienden. Zelf ontmoette ik haar vanaf 1991 regelmatig bij concerten. Zo was zij (toen 16 jaar jong) met haar reeds genoemde vrienden bij de opening van de Golden Earring straat in Almere op 22 juni 1991 waar ook ik met een aantal bevriende fans was. 1 van die fans schreef over haar in een plakboek: "Veel gekletst en rondgekeken en andere fans ontmoet, maar we waren steeds Louise kwijt. Dan was ze weer op de foto geweest met Rinus, dan had ze weer met George gesproken, weer even later had ze een poster gescoord en dan stond ze weer breedlachend voor ons en steeds als ze iets wilde vertellen, begon eerst haar hele gezicht te stralen en te lachen. Dan pas begon ze te vertellen." Iemand omschreef haar heel typerend met: "Eerst was er dat breed lachende gezicht en dan pas Louise…." Weer iemand anders omschrijft haar als joviaal, hartelijk, vriendelijk en opgewekt; altijd in voor een praatje.

Het zijn maar kleine voorbeelden van hoe Louise was. Maar ook naar anderen toe was het iemand met een warm hart, betrokken bij het wel en wee van vele fans en hun familie. Louise werd dan ook snel opgenomen in wat ik de "Golden Earring familie" noem. Een grote groep fans die elkaar bij concerten ontmoeten in wisselende samenstelling. Maar altijd werden door Louise nieuwtjes en geruchten rond de band uitgewisseld met andere fans terwijl de foto's van Mari rondgingen. Deze groep fans waaronder dus ook Mari en Louise waren altijd op de eerste rij te vinden bij concerten. Maar Louise was anders dan veel andere vrouwelijke fans. Ze bleef altijd op de achtergrond, drong zich nooit op aan de band, maar juist door haar rustige manier van doen en weer die beminnelijke lach had ze een bijzondere verstandhouding met zowel Barry Hay als George Kooymans.

Maar ook met haar familie had Louise een goede verstandhouding. Er was een warme familieband met veel aandacht voor haar jongere zusje Ingeborg. Ingeborg schreef daarover: "Angelique was voor mij een hele lieve zus die altijd voor mij klaar stond en me altijd vrolijk maakte." Louise heeft ook altijd veel ondernomen om er met de familie uitjes van een hele dag van te maken, de ene keer in de buurt van Uden, de andere keer weer in Alphen aan den Rijn.

Haar ouders hebben haar hobby Golden Earring altijd ondersteund en gingen soms zelf ook mee naar evenementen. Persoonlijk ontmoette ik de ouders van Louise na een concert in Zoeterwoude in 1991 toen we haar met een aantal fans thuisbrachten en gastvrij ontvangen werden in het ouderlijk huis. We werden min of meer gelijk opgenomen in de familie. Vrienden van Louise Angelique waren dan ook altijd welkom bij de ouders Donk. Dat warme gevoel had ze dus van geen vreemde. Omdat moeder Ingrid net als ik in de verpleging bleek te zitten, hadden zij en ik gelijk ook nog een andere binding dan het fan zijn van Golden Earring. Maar ook met haar Opa's en Oma's had Louise een meer dan goede band. Toen Opa in 2003 overleed nam zij een deel van de aandacht voor haar Oma van haar moeder over en bezocht haar regelmatig in Den Haag. Zelfs namen Mari en Louise Oma mee naar Kaderock 2004 waar ik door Oma al even hartelijk werd begroet als door Louise en Mari.

Louise werkte onder andere bij de cd-perserij van EMI en nam, attent als ze was, regelmatig een promotie-cd voor me mee. Haar laatste baan was bij Ferro, zoals we eerder hebben gehoord vandaag.

Het heengaan van Louise is dan ook extra moeilijk voor Mari en haar familie omdat de vreugde en warmte die zij met zich meebracht nu verdwenen lijken te zijn.

Voor een ieder van ons die hier vandaag aanwezig is, geldt dat we van een bijzonder iemand afscheid moeten nemen omdat zij ons is ontvallen of zoals de Engelsen zeggen: "I've just lost somebody….." Het is dan ook niet toevallig dat ik dat nu aanhaal. Er bestaat een Golden Earring nummer uit 1968 met de titel: "I've just lost somebody." Deze song is in juni 2004 in Amsterdam opnieuw opgenomen voor het nieuwe album Naked III. Ik vind het dan ook fijn om te mogen aankondigen dat Golden Earring heeft besloten om aan de verzoeken van fans op internet websites gevolg te geven om de nieuwe versie van I've just lost somebody postuum aan Louise Angelique op te dragen. Op 28 januari 2005 zal het nummer in een acoustische versie officieel op cdsingle verschijnen, maar speciaal ter nagedachtenis aan Louise Angelique heeft de band het nummer vandaag beschikbaar gesteld aan Mari. Laten we daarom elke keer wanneer we dit nummer op radio, tv, in de auto of op onze eigen geluidsinstallatie horen gedenken wat een fijn mens Louise Angelique was. Want zij is dan wel van ons weggenomen, maar wij zullen haar niet vergeten……

Ik wens de nabestaanden en allen hier aanwezig veel sterkte en kracht toe in de komende tijd om haar verlies te dragen. Laten wij haar nu, ieder met ons eigen gedachten, gedenken met het volgende nummer.